Πραξητελης

 ___

σε βρήκα καλώς. χαρά μου. δε με θυμάσαι ε; σε είχα ειδοποιήσει για τον ερχομό μου. δε θα πεις κάτι. το ξέρω. εδώ όλο αυτό το κτίσμα, δικό σου. έργο σου. άλλοτε ερχόμαστε ύστερα φεύγουμε. τώρα όλοι εδώ, οι παρευρισκόμενοι του καλέσματος σου ήρθαν κάτι είπαν σώπασαν ή έμεινε ο απόηχος των όσων μοιράστηκαν. Δεν ήσουν καλά, έτσι;! το πήγαινες για ομαδικό μπουρλότο αυτο το εργακι. ομαδική αυτοκτονία. Σε αυτοκτονία δεν οδηγήθηκαν και τα άλλα τα σποτακια. Τι άλλαξε; Ξέρεις και ξέρω. Κλείσε το. Αυτό νιώθεις. Εσύ με καλεσες. Κάτι σε αυτό να προστεθεί έχεις; Μπουκαραν όσοι μπουκαραν, κι ήθελες κάτι να πουν για εσένα, ή ήθελες αυτό το κάτι, το δικό τους κάτι, να ακουστεί. Κουτσό στραβό ανάποδο σωστό. αυτό ήθελες. σε βλέπω, σε νιώθω. δεν είν' το ίδιο. Σωπασες καιρό. Μαντάρα γίνατε. Και τώρα που εμένα θες. έλα αφού το ξέρω. εμένα θες. μια τελεία, κι εδώ. μανία σε έπιασε. κύκλους κλείνεις. Μπας και νιώσεις για νέο κεφάλαιο. Που κάτι πήγες να νιώσεις μα το κοψες πριν συμβεί, δε πάει πολύς καιρός. Μη μας κρύβεσαι. Σου θυμίζω, εσύ με καλεσες. Τύπος που θρηνεί χωρισμούς δε σταθηκες, τύπος που βαθιά τον έρωτα ζει δε σε αφήνεις, τουλάχιστον τύπος του θέλω και της αμοιβαιότητας να μένεις. Τοίχοι σε περιτριγυρίζουν, εγκώμιο σου, σύρτες και κλειδαριές. Άσσος ο χρόνο που επενδυσες. Κρυωσες. σε είδα να κρατάς κλειδί, να ανοίγεις. μηχανισμό να ψάχνεις τρύπα για τα τοίχοι τα δικά σου. λες, δεν ξέρεις.. σου λέω, ξέρεις! Για παρέα μας είχες, νοιάξη καμιά φορά ζητούσες. να σου πούμε ότι ήθελες να πεις σε εσένα. Μας αγάπησες μήπως; Ίσως! Μας ερωτεύτηκες; όχι! Κλείσε κι αυτό σαν κύκλο, αυτό θέλεις. με εμένα για φινάλε. Θα φωνάξω βγαίνουμε, σχόλασε η παράσταση. δε παίρνει άλλο παράταση. ας γυρίσουμε στις στιγμές μας. στην αιωνιότητα ανακυκλώνονται οι λέξεις. οι φράσεις μας διατηρούν το νόημα τους, να αυτοκτονήσουν γιατί;! παύουν οι λέξεις κάτι να σημαίνουν; Όχι! μόνο όσα εννοούνται καμιά φορά δεν εννοούνται το ίδιο. Εξάλλου εσύ θαρρείς πως με θάρρος μπορείς επιλογές. Άσε το σαλόνι. Δεν είν' το ίδιο πια για σένα. φύγαμε. σε κρατάω σφιχτά μη φοβάσαι. Κοίταξε μας. Όρθιοι κινούμαστε προς την έξοδο. Άσε κάτω τα κλειδιά. δε χρειάζονται. αν άλλο έρθει για το τέλος δικά μου λόγια. τα προσθέτεις κι ύστερα.

Κισαρ

___

κάπως τη μέρα χάθηκε
σαν άστρο.
μια πελώρια πέτρινη σύρραξη στάθηκε μπροστά του
σα βουνό ώριμο να σκαρφαλώνει
από της θάλασσας τα έγκατα
στεριά να στήσει.
ακούσιο χρέος της
σε ανούσια στοιχείων συνουσία.
νέα σύνορα να ρίξει.
απαίδευτη, καλά ακονισμένη.
ελεύθερη να μπορεί, χωρίς επιλογή δική της να 'χει
δεμένη, πέτρινη
κομμάτι μιας αέναης αλληλουχίας
μιας άκριτης συνύπαρξης
κοινώς αποδεκτή, δίχως μη
έγινε. έκρυψε. φύλαξε
εκείνο που σαν άστρο τη μέρα, είπαν, χάθηκε.
στη ροή, του χρόνου, που δε μέτρησε
κι ας τη μετρούσαν.

Γηρίνος

- είχα ξεκινήσει θυμάμαι για να ανέβω. Δεν ήθελα να φτάσω ψιλά, μόνο ως το τέρμα της διαδρομής. Άγνωστη διαδρομή, πρωτόγνωρη, στην αρχή ένιωθα να αγκαλιάζω τη φύση, κι αυτή γιατρειά για τις ανασφάλειες μου, να έχει, να μου παρέχει. Κι άλλοι ανέβαιναν, κάπου κάπου ανταλλάσσαμε καμία κουβέντα, ή δίναμε το χέρι, για να διαβούμε παραπάνω. Όχι, θα πω ψέματα αν πω πως σταθερούς συνοδοιπόρους σε αυτή μου τη διαδρομή είχα, κι ούτε προσπάθησα να βρω, μάλλον το αντίθετο έκανα. Μόνο στη κοινή μας πορεία, βρισκόμασταν, κι ύστερα ο καθένας στη διαδρομή του. Όταν έπεσα, κι οι δυνάμεις μου στήριξη καμιά δεν μου παρείχαν, σκέφτηκα πολλές φορές να τα παρατήσω, να αποχαιρετήσω κάθε διαδρομή, να πάψω. Η σκέψη όμως των επενδυτών μου, της αγάπης τους, ο πόνος που θα προκαλούσα στον μικρό μου κύκλο, και μια μικρή ελπίδα γεννημένη μες στο φως των άστρων, δεν με άφησε. Κοίταξα τον ουρανό, έψαξα να δω τη θάλασσα, κοίταξα μέσα μου. Λάθος μου το ότι προσπάθησα να συρθω, και συρθηκα, για ένα βήμα στη διαδρομή. Το κατάλαβα. Σταμάτησα, μα κι άλλες μικρότερες πληγές που απαιτούσαν επούλωση είχαν εμφανιστεί. Κάποιοι διαβάτες με είδαν, άπλωσαν το χέρι χωρίς να περιμένουν κάποιο αντάλλαγμα, με αγκάλιασαν. Σε μια σπηλιά, της διαδρομής, βρέθηκα, γεμάτη θησαυρούς και γνώση, σταλακτίτες και ιερογλυφικά. Δεν έμειναν για πολύ μαζί μου. Δεν χρειαζόταν. Πάντα θα τους ευχαριστώ. Κι ας μην ήμουν πάντα ότι ευχάριστο. Έμεινα εκεί, μέχρι να μπορώ το βήμα σαν βήμα να μετράω. Κι ύστερα ξεκίνησα ξανά. Εύκολη, ευθεία, όχι θα πω ψέματα αν πω ότι είναι ... προσπαθώ να τη βαδίζω προσεκτικά, με τις λιγότερες πληγές, με προσοχή, κι όπου χρειάζομαι σταματαώ, κι όπου χρειαζομαι γυρίζω πίσω, όπου τυχαίνει μοιράζομαι, όπου μπορώ αγκαλιάζω ... όπου νοιάζομαι υπάρχω ... στην ίδια διαδρομή

Μπέλα

___

ζήσαμε με εκπτώσεις, δίκιο έχεις, κι εγώ κι εσύ, δεν το είδαμε νωρίτερα συνέβει, για να μπορέσουμε να ζήσουμε μαζί, για ότι νιώθαμε, τι μάθαμε;!
Θα κρατήσω τα όμορφα, είτε αυτό που νιώθαμε πέθανε είτε αυτό όχι. έχεις δίκιο, καιρός ο καθένας μας να ξεκινήσει να ετοιμάζεται για τη δική του πορεία, κι αυτή τη φορά να γίνει, για να μπορέσουμε ξανά.
Να γίνει! Να προχωρήσουμε ...
ο καθένας στη διαδρομή του.
Μην αλλάξεις γνώμη, στο χέρι σου είναι το ξέρεις...
βιώνεις σκαμπανεβάσματα, κι εγώ τα δικά μου, με το δικό μου τρόπο, για τα δικά μου θέματα, ψάχνεις να βρεις τι φταίει, μπορεί να φταίω κι εγώ.
Κάποια στιγμή θα το καταλάβεις, πιστεύω σε εσένα, θα βρεις τι φταίει.
Δεν μπόρεσα να σε βοηθήσω σε αυτό, ούτε να με αλλάξεις.
σε ευχαριστώ για όσα μου στάθηκες.
παραμένω ως έχει.
δεν θα πω αντίο.
τα χρόνια που περάσαμε μαζί δεν είναι για αντίο, ανεξάρτητα από το αν δεν βρεθούμε ξανά ποτέ...
εδώ θα είμαι.
και για ότι με λόγια δεν θα πω.
Ο κύκλος ας κλείσει, μάλλον ήρθε η ώρα του.
Πάμε παρακάτω, πονάει λίγο, θα περάσει.

Βαίνης

___

.δυο σφινάκια από το δυνατό, και γρήγορα. Μου είπε "η ζωή, μου κάνει, μόνο σαν σάλτο μορτάλε επίδοξου ακροβάτη". Ρώτησα απλά αν φτάσαμε;! δεν μπορούσα να καταλάβω. Όλο φεύγαμε για κάπου, φτάναμε κάπου και ύστερα πάλι φεύγαμε, όλο φεύγαμε, χωρίς να μου ξεκαθαρίζει αν φτάσαμε, εκεί που πηγαίναμε, κι ύστερα για αλλού ξεκινούσαμε, ή αν απλά φεύγαμε γιατί δεν φτάσαμε, ακόμη, εκεί που πηγέναμε. "που πηγαίνουμε;". έχω μπερδευτεί. Είναι άλλο το ένα κι άλλο το άλλο. Αλλιώς ζεις το ένα κι αλλιώς το άλλο, αλλιώς νιώθεις όταν ξέρεις ότι έφτασες και γι' αλλού ξεκινάς, αλλιώς όταν δεν έφτασες κι απλός περνάς, κι αλλιώς όταν δεν ξέρεις. Ίσως να μην χρειάζεταν να ξέρω, ίσως έπρεπε να καταλάβω, μετρώντας το χρόνο που αφιερώναμε σε κάθε στάση, σε κάθε πέρασμα, ήθελα όμως να μου πει, αν αυτή τη φορά φτάσαμε, κι αντ' αυτού μόνο ότι "η ζωή, μου κάνει, μόνο σαν σάλτο μορτάλε επίδοξου ακροβάτη" μου είπε, κι ύστερα συνέχισε να κινείται στη διαδρομή που χάρασσε . δεν ξέρω αν ξέρει που πηγαίνουμε, ούτε αν φτάσαμε κάποια στιγμή. εγώ κάπου να πάμε, πότε δεν σκέφτηκα. ήθελα όμως να πάμε κάπου. δεν μπορώ να μείνω, φεύγουμε πάλι, είμαστε μαζί κι ας μην καταλαβαίνω συνήθως, αλλιώς, δεν θα βρισκόμουν, εδώ , μην ρωτήσεις αν θα τα ξανά πούμε, μόνο εγώ μίλησα. θα δείξει ...

Νατ

___

στη βουή τούτου του χρόνου, στα όρια της νιωτης μου, η σιωπή σου, ελκυστικό γεμάτο άγγιγμα θυμίζει. Μπορώ να στέκω και να την ακούω. Μπορώ να περπατώ στις ακτές της. Έκοψα κλαράκια από το δέντρο της μνήμης κι έφτιαξα μια σανίδα, για να μπορώ να επιπλέω στα βάθη της θάλασσα των λέξεων της. Δεν έχω μάθει να κολυμπώ, ίσως φταίει που δεν την εμπιστεύομαι. Δεν φταίει αυτή, εγώ ... που φοβάμαι να την εμπιστευτώ, δεν έχω μάθει να την εμπιστεύομαι, κι όταν κάτι δεν το μαθαίνεις νωρίς, αργότερα θυμάσαι πως έχεις κάτι άλλο να μάθεις. και κάτι άλλο, και κάτι τίποτα ...κι ύστερα δεν σε νοιάζει, γιατί συνήθισες να σου αρκεί. ή όχι, απλά λες δεν ήρθε η ώρα ακόμη, η κατάλληλη.
Είν' και το δένδρο, με τα τόσα κλαράκια, έτσι άφησε με να περάσω το χρόνο, στο καφέ τους μαζί σου, ...

Εθελήα

___

 Έρχεται η στιγμή, που τελικά κρίνεται κατάλληλη για να κλείσει ένας κύκλος. Θα κλείσει, κάποια πράγματα θα αλλάξουν κι άλλα θα επανέλθουν. Ας είναι όλα τα όμορφα με χαρά και και κατανόηση ... Κάποιες φορές βλέπεις από καιρό το ότι η ολοκλήρωση του κύκλου πλησιάζει, το ότι κάτι τελειώνει, το ότι δεν έχει να σου δώσει και να του δώσεις άλλα, πως κάτι πλέον δεν εφάπτεται, συγκλίνει μόνο στο τέλος του ... αλλά συνεχίζεις όταν επικοινωνείς για αυτό να το κάνεις σαν να μη βλέπεις το τέλος του, μόνο κάποιες στιγμές ίσως ελάχιστες μιλάς για την ολοκλήρωση του κύκλου.
Ας είναι... ας έλθει. Η ζωή είναι γεμάτη ευκαιρίες και δυνατότητες ... Κι οι άνθρωποι εμφανίζουν κάποιες φορές διαφορετικές πτυχές κι αυτές τους χωρίζουν, αν υπήρξε ποτέ κάποια αληθινή πτυχή τους να τους ενώσει. Συμβαίνει, είναι φυσικό ...
Το άγνωστο, μπορεί, να είναι πιο ελκυστικό ή συναρπαστικό, κι ο χρόνος για την εξερεύνηση του, μπορεί, να ναι λίγος για μια ζωή. Ας είναι! Υπάρχουν τόσα στο κόσμο, κοίτα, απλά δες... δες από τα βάθη των επιθυμιών σου
...