Νέστορας

___

"όμορφη νύχτα",
είπε η Έλα
"σαν
κάποιο καλοκαίρι
θυμάμαι
χρωμάτισα το φθινόπωρο
γιατί φθινόπωρο ζούσα
λίγο πριν το χειμώνα
ζήτησα από τον ήλιο μια αγκαλιά
κι ύστερα κατέλαβα το φως μου
ορους και ουσίες είδα
διάβασα για κόσμους καινούριους
λέγαν πως μόνο αν τη στεριά
απ' τα μάτια σου χάσεις
θα βρεις τη στεριά τους
Από ακτή σε ακτή πέρα κοιτούσα
την ακτή προσπαθοντας
απ' τα μάτια μου να χάσω
την ύστερη στιγμή με συνέλαβαν
τα δεσμά μου
κι έδιωξα, μακριά έμεινα
είπα δεν θα σε λέω πια ακτή μου
Κι ακτές πολλές βρήκα, κι ας μη
με λόγια ακτή την είπα
πέρα κοιτούσα
θάλασσα μονάχα έβλεπα
Κάλιο να θαρρείς πως ακτή δεν έχεις,
και στην ακτή να ζεις,
παρά να λες πως τις ακτές σου έχεις
κι ακτές να είν' γκρεμοί.
...
ένα φεγγάρι έπαψα να θαρρώ πως έχω φίλους,
έπαψα να πιστεύω
έπαψα να κάνω,
να προσπαθώ
κάποιο επόμενο έζησα με ανθρώπους
κι ένιωσα
όσα άλλοτε με ορισμούς ζητούσα
το σώμα, με την καρδιά
Η ακτή, ακτή
πέλαγος πλασιμπο"

Έλα

___

ένας στρόβιλος απελπισμένων στιγμών
με παρασέρνει
εγώ μια σκέψη,
γίνομαι ένα με το λίγο πριν ή το μετά τους
έχω τη δύναμη
να σκεβρώσω σαν ύλη
να μεταβάλλω τη ροή τους,
από έλλειψη σε έλλειψη να μεταπηδώ
να βρίσκω λύσεις
να τρέπω σε φυγή
να αλλάζω

δεν φοβάμαι

ο στρόβιλος σβήνει,
ρέουν στιγμές
ταξιδεύουν

υπάρχω
μέσα σε όσα ήλθαν