λογική "αλλα λέω αλλα κάνω" . Πριν από λίγο. Εγώ. Ετοιμάζομαι να βγω από σχεδόν άδειο βαγόνι του μετρό. Στέκομαι στο άνοιγμα της πόρτας. Περιμένω τη πόρτα να ανοίξει. πλήθος κόσμου έχει μαζευτεί ακριβώς μπροστά από το άνοιγμα της πόρτας κι όχι στο πλάι, όπως είθισται. για να βγει πρώτα ο κόσμος που έφτασε στο προορισμό του. "μα τι λογική κι αυτή; Να θέλουν πρώτα να βγούνε όσοι 'φτάσαν στο προορισμό τους. ντροπή." Ανοίγουν οι πόρτες. Ένας κύριος κάθεται ακριβώς μπροστά μου. Ήθελε να μπει. Βρίσκω τρύπα για να βγω. στο πλάι. Καθώς εξ έρχομαι, συμβαίνει ο εξής διάλογος. μεταξύ αυτού και οικείου του προσώπου. "- ...άσε τους να βγούνε", "- είπα εγώ να μη βγούνε;". Όχι καλέ μου κύριε. Φυσικά και δεν είπατε να μη βγούμε, απλά σταθήκατε μπροστά στη πόρτα. Δεν μίλησα. Ποιο το νόημα εξάλλου;! Αφού εστί "κανονικότητα.κακανονικοτητα". Συνεχίζω τη διαδρομή μου. Διατηρώντας την ψυχική ηρεμία που χρόνια προσπαθώ να διατηρώ ... άλλοτε μέσα κι έξω. Άλλοτε μέσα μονάχα και πιο συχνότερα έξω. Μου αρέσει ο ουρανός σήμερα